مسئله تعلیم و تربیت با تأکید بر نامه31 نهج البلاغه
تعلیم و تربیت از مهمترین عوامل و ارکان فرهنگساز در جوامع انسانی به شمار می آید که عهده دار انتقال و ارتقای فرهنگ در جامعه است. نظام فکري اسلام به طور کلي جنبه تربیتی دارد؛ در اين نظام، نه فرد به تنهايي و مخصوص مدّ نظر است نه جمع؛ فرد آزاد است اما آزادي براي او معنايي هماهنگ با مقام والاي انساني دارد. برای رسیدن به روش صحیح تعلیم وتربیت برای تعالی انسانی چه در بعد فردی و چه در بعد اجتماعی نیاز به الگو می باشد که برای محقق شدن این مسئله چه شخصی بهتر از حضرت علی (ع).
ایشان در نامهاي که به فرزندشان امام حسن(ع) مرقوم فرمودند، چندين هدف را دنبال کردند که در تعالی انسان در بعد فردی و اجتماعی تأثیر بسزایی دارد؛ همهی این عوامل باعث میشود انسان به تربیت صحیح الهی و خردورزی برسد. امام علی(ع) به عنوان انسان کامل و داشتن عصمت، به گواهی تاریخ، توانسته است با آموزههای ناب اسلامی به برترین فضیلتهای اخلاقی برسد و راه کمال و سعادت را طی کند و انسان کاملی بشود؛ همچنین با تربیت کردن فرزندانی چون امام حسن و امام حسین (ع) و زینب کبری (س) الگوی بارز تعلیم و تربیت اسلامی و الهی شده است. پس برای ما انسانها نیز میتواند بهترین الگوی تربیتی باشد. که مصداق بارز آن در نامه 31 نهج البلاغه نمایان است.
محقق : فرزانه خاكسار