رخدادهاي سياسي زمان امام صادق (ع) و الگوگیری از سیره سیاسی آن حضرت
آشنایی با ابعاد مختلف زندگانی امامان شیعه از ضرورت های روزگار ما است؛ اینکه «امام صادق(علیه السلام) تنها یک شخصیت علمی و فرهنگی است یا شخصیت سیاسی هم دارد؟» پرسشی بود که نگارنده را بر آن داشت تا بار دیگر با این نگاه زندگانی امام را بازخوانی کند. میتوان گفت، امام صادق (علیه السلام) بنیانگذار یک نهضت فکری، اعتقادی و علمی در زمان خود و حتی بعد از خود بودهاند. با این که ایشان قدرت نظامی در اختیار نداشتند، اما در زمان امامت خود با خلفای اموی و عباسی به گونهای برخورد میکردند که شیعه ضربه نخورد، حضرت برای اجرای این سیاست کلان از راهبردها و شیوه های خاصی بهره گرفت که عبارتند از: مبارزه با فرقه گرایی ها، موضع گیری در برابر خلفا و مبارزان سیاسی؛ از جمله این اقدامات ایشان، برخورد آن حضرت با ابو سلمه و سفاح و منصور عباسی بود که هیچ یک از آنان را تأیید نکرد و در حالت تقیه با آنان به مبارزه پرداخت، همچنین امام صادق (علیه السلام) دوستاران خود را راهنمایی و ارشاد میکردند اما در کارهای آنان دخالتی نداشتند و معتقد بودند زمان قیام حضرت فرا نرسیده، برای همین به زید بن علی و محمد (نفس زکیه) کمک مستقیم نکردند. روش و گردآوری مطالب در این مقاله توصیفی تحلیلی میباشد. هدف آن است که زندگی سیاسی ائمه را الگوی قرار گیرد و در روابط سیاسی با دیگر کشورهای مسلمان و غیر مسلمان به کار رود و در موقیتهای متفاوت سیاستهای متفاوتی را به کار برد تا بتوانیم اسلام و آرمانهای آن را پیش برد.
محقق : فرزانه خاكسار